o meu tuis 33
October
10
Human@s som@s
e no silenzo
nos atoparemos
Human@s som@s
e no silenzo
nos atoparemos
silenzo compre,
outorga, calando
corpo de silenzo.
O silencio nin se escoita,
nin se sinte,
só é intención pura:
no humano puro instinto
que arrola a razón
que ven no seu seo
ao mundo.
Non penetra a ciencia
no silencio
por ser indemostrable.
Nada é silencio,
só ausencia.
Que sería do silencio
se non houbera
ruido nas nosas voces?
Que sería da música
sen o silencio?
Xoga o silencio
a templar
as cordas de toda guitarra.
Se non hai Ver,
as augas fanse profundas
no pozo do silencio.
A nada do silencio
é o todo da mirada.
Sen silencio,
a mirada
fica en nada.
Non habería voz
sen silencio
e silencio sen mirada.
Miradas e silencios
fabrican
tódalas palabras.
Dicimos coa mirada
o que gardamos en silencio.
Dicimos co silencio
o que gardamos coa mirada.
Só a mirada
incomoda ó silencio,
supera o seu espacio,
ráchao.
O silencio,
coma un neno agachado,
guicha ó barullo
en silencio.
Non hai segredos
nin no silencio
nin para o silencio.
O silencio cala:::
xa o dixo todo
Agarda o silencio
por nós
no tobo
Palabras
imposibles
no silencio enxoito
Silencio,
esteiro
no que afogo
Silencio
e miradas
falan
Nada
silencio
Todo
Nada
o silencio
en Todo
Navega
o silencio
en tódalas augas
A vida
só no silencio
se entende
Amor e odio
no silencio
fermentan
Do silencio vibrou
a palabra e o pensamento
Só o silencio
revela
a impotencia
e o medo.
Desacouga como a infinitude
o silencio.
Só o silencio penetra
o cerne da existencia.
Un Tuis é coma un “dron” de verbas que planea sobre as nosas testas, calquera momento é bo para que caia sobre elas.
Un exemplo:
O silencio di
o que non queremos que cale.