As vacinas non inmunizan según a oficialidade, ademais non evitan a transmisión do polémico virus. A situación epidemolóxica no estado español é boa, non hai saturación no sistema sanitario e a propia administración expulsa a traballadores contratados pra manter os servicios extraordinarios. Aínda así os medios, untados cos cartos dos grandes grupos multinacionais, apoian medidas como a vacinación masiva sen prescripción médica ou a instauración do pasaporte covid nesta situación epidemolóxica, preparan á opinión pública para que os políticos apoltronados nos gobernos autonómicos implementen medidas que atentan contra os dereitos humanos e constitucionais. Nada que dicir ao respecto, serven aos seus amos, uns e outros. Pero se a lóxica desaparece dos organos xudiciais todo está perdido. Perseguir ao disidente pertence a reximes totalitarios, onde a lóxica desaparece e a linguaxe retorcese para convertir en verdade lóxica a pura senrazón. Isto choca con calquera das formas de razoar do ser humano: Lembren señor@s da xudicatura…. se P entonces Q, Non Q, ergo Non P…….Isto é o que se chama en lóxica Modus Tollens que é unha das reglas principais da lóxica humana descrita xa por Aristóteles. A premisa é no caso que nos ocupa: se nos vacinamos entón non contaxiamos, máis si hai contaxio ergo non precisamos de vacina pra evitar o contaxio. Non hai moito máis que dicir señor@s xuices.

-Puchi…no convoques elecciones porfa

– oye tu! Que Mariano me pone el 155

– En el culo te la hinco!!! Es broma Puchi..no te ofendas. Eso es lo que quiere Mariano, llegar al 155. Asi que tu de convocar nada…declaración de república toca…

– Coño! A mi desta me llevan pal talego…y que dan a cambio?

– Ni te lo imaginas Puchi…

– Dí, ostia!

– un dos uno al Madrid oye!

– Como?

– Un dos uno, tio, lo que escoltas Puchi: Girona dos, Madrid uno

– Donde hay que firmar, oye? Dile que hecho! OehOehOehOeh, Oeh Oeh Oeh Oeh

Que sería de nós sen o lume. Vote, que niso consiste a democracia. E vóteme a min, aínda que despois eu non cumpra con nada do que lle prometín. Eu son a tranquilidade do sistema, a xente está no paro porque quere, que emprenda coño!, eu son a estabilidade, aínda que os pensonistas estén na ruina máis absoluta , claro non educaron ben aos fillos e agora teñen que mantelos como cando eran nenos, e vóteme a min  porque as cousas aínda poden ir a pior se eu non estou…iso si, a estabilidade bancaria é a miña preferencia, iso non se toca, os ricos teñen que ter garantido o seu poder adquisitivo, senón quen vai levantar o país, aos pobres dámoslle de comer e de vestir gratis, para iso subvencionamos a Cáritas. E xa está….dentro de catro anos, ou cando me pete, volvereinos convocar a urnas e volveranme votar, aínda que vostede estea pior que hoxe…eu garántolle que se irán facendo máis pobres pero amodiño, non de súpeto. As festas do verán non serán suspendidas e poderá fartarse se se achega aos nosos actos de partido, onde se ofertarán maravillosos pinchos. No caso de non votar ao meu partido, que isto é democracia, vote a esoutro que lle está a dicir o mesmo ca min. Son a oposición, mais no fondo son boa xente, coma nós. E un consello, non vote nunca por un partido que vaia  facer todo o que lle prometeu, sonlle uns mentireiros de coidado, sonlle todos iguais.

O bagazo precisa de humidade para estar en óptimas condicións de dar unha boa augardente. E no noso espectáculo político todos/as semexan estar enxoitos coma uvas pasas

Todo pode ser destilado, mais todo o que se estila non é apto para o consumo humano. Digamos que hai cousas tóxicas, cousas que só escoitalas ou consumilas prodúcennos patoloxías de dificil curación. Ábrese a boca do político e unha tanda de tópicos impresionante alcanza os nosos oidos e amólanos o día. Falta ilusión, faltan ideas que xeneren en nós gañas de implicarnos na cousa pública. Proba: Meses sen goberno e o público nen o sente, é máis, ao público séntalle ben esa non presencia do corpo lexislativo e executivo. Porque agora que non hai política económica en aplicación, curiosamente a economia mellora. E a xente irá votar o 26J cun nó no bandullo, co peto máis lixeiro, pero no fondo cunhas ganas de rir e de berrar a todos os ventos: ¡que se jodan !

O alambique está furado, e como é ilegal , habera que estañalo en Portugal.

O alambique onde tiñamos que estilar algún tipo de goberno perde presión…e xa o diciamos, onde non hai gramática non pode haber comunicación, e onde non hai comunicación non pode haber acordo senón é de tipo sentimental. E os sentimentos son contrapostos… canción popular: “Goberna ti, goberna el, todos queren gobernare…cando gobernen os meus o viño non ha faltare ai lalala…” E xa estamos en campaña…e as imprentas de festa, seica os chineses xa queren entrar no negocio…por algo será. Mentras, o pobo di: Todos andan ao seu, menos eu que ando ao meu… e volverá gañar a abstención, e aos parados dalles a risa e a risga…que non lexislen máis, que se estean quietiños. Da medo dicir isto, logo xa sobran os políticos e veñen os sables, aínda que pra sablazos facenda.

O bagazo está enxoito e a lúa non serve. Deixemos a estila e estilemos coas palabras.

Non se trata de ideoloxía. Trátase de linguaxe e pensamento. E digo eu:  como se van entender os nosos políticos, se non saben falar? Bueno, digamos que pronuncian palabras, ïmoslle conceder iso. Máis as palabras sen unha gramática que as articule pouca cousa din. EHH Bueeno! Ya le digo! Talante! Austeridad! Democracia! España! Europa! Glovalización! Conciliación! e outros, outras, cousos,  cousas.

A todo isto é reducida calquera ideoloxía ideoloxía…bueno a deles…palabras, e frases feitas que tamén funcionan igual, que enchen boca pero que sen gramática que as conecte non son máis que cantos de xacia. Porque o contido deses conceptos non se relaciona con nada senón consigo mesmo. Quen máis palabras pon na súa boca gaña e o pobo traga. Que máis dá o que queiran dicir con elas. Exemplo:

Presentador: Señor Rajoy, que lle diría vostede a Otegui?

Rajoy: Que lle pida perdón ás vitimas?

E aí queda,vaia orixinalidade…pero se xa o fixo!

A frase, “Que lle pida perdón ás vitimas” é un unha couso e cousa da que antes falabamos.