Distráeme da existencia

FONDO PENSAR,

Labra cos mesmos signos de sempre

Os sulcos do meu cerebro,

Que a vida é outra cousa.

E lévame de vagar

Por ises camiños de soños

Que agardan impacentes

Ó meu insistente lembrar.

Recolle o que ti creas a ben deixarme,

O pouso que mañá restará ou dará folgos

A esa vontade que agacha

Ruinas e orgullos eternos.