Raiola verde

corazón,

venme buscar á noite.

Cólleme da man

e lúceme entre as máis fermosas cores.

Paseemos na túa luxosa limusina

e coa fiestra de opaco cristal baixada

asomemos a testa

para espertar a vivos e mortos.

Eiche aprender un berro novo,

un son que niguén coñece,

e cando todos asombrados

se contaxien da nosa maxia

fuxiremos a camulo das nubes

ata esquencernos da eternidade.