A VOLTAS COA RELIXIÓN
¿Ten que converterse a liberdade de opinión nunha relixión máis? Boa pregunta, aínda que absurda. É como o chiste dos dous galegos que, atopándose no cabo Fisterra contemplando unha maravillosa posta de sol, lle dí un ao outro: “Manolo, todo nesta vida é relativo”, ao que o outro resposta: “bueno, depende”.
E é que afirmar a universalidade do relativo de forma absoluta vólvese un contrasentido que encerra toda a ironía do esceptiscimo, según o cal nada podemos saber, nada podemos entender nin explicar de forma absoluta, nin sequera a relatividade das cousas.
O escepticismo non é máis que unha visión do mundo conservadora, que non en poucas ocasións desenvoca nunha fe cega na tradición, na espiritualidade dos libros históricos como fonte de salvación. O escepticismo é predicado: “miña madriña que me deixen como estou, xa que non podo arranxar nada”, e este tipo de actitude conduce ao conformismo e ao sometimento.
Por iso as relixións arrasan, xa que afirman a relatividade do relativo intencionalmente, sostentando ese mesmo sentir escéptico e reforzando a actitude vital de moita xente, levandoa, ás veces, ao fanatismo.
A liberdade de expresión non debería, ao meu xeito de ver, atentar nunca contra o individuo, aínda que este sexa escéptico, pero moralmente é un deber o exercitala contra aquelas institucións que manexan a existencia de moitos, conducíndoos incluso á morte. A liberdade de opinión, tan maltratada, vendida como un material de consumo igual que outras mercadurias, volverase contra os humanos en forma de miseria e destrucción, como xa está a pasar no mundo árabe, porque, manipulada e debidamente terxiversada, proporcionará o motivo perfecto para masacrar a moita xente.
Pódese pedir perdón por múltiples cousas, polos aldraxes cometidos, polos asoballamentos, polas faltas de entendemento ou compresión, pero xamáis pola razón que se somete ao pensamento. Eu, dende aquí, quero pedir que se respecte aos homes e ás súas crenzas. Pero acaso as relixións merecen tal respecto? Non vou contestar a esta pregunta, só hai que fixarse nos mortos que se acumulan, uns tras outros, nas guerras das que foron coartada que non causa, o demais, é xogar ao despiste.