NA PREGUIZA

     

                            

NA PREGUIZA

      Acidia, doca, farona, galbana, indolencia, inercia, lentitude, lorana, maiola, morlana, morosidade, neglixencia, nugalla, ociosidade, pachorra, vagancia e xostra, moitos sinómimos que desvirtuan o ser do home. Concepto negativo que eu quero recuperar para a positividade da vida, a Preguiza é ante todo incomodidade polo que se fai ou se nos manda facer, é unha revolución calada, algo que garda ós nosos pensamentos da acción directa dos outros. A Preguiza pon orde no atropelamento da acción, medita a vida e mide a importancia de tódolos aconteceres humanos. Na preguiza instálase o corpo pero a mente atopa a lucidez e desafía a calquera tipo de gravidade.

                             -1-

Que sono teño.

Como todo

Deixareino para mañá.

O derradeiro verso

É un terrible esforzo

       -2-

Coma onte,

Á mesma hora,

Teño sono.

Aínda que a imaxinación

Pinta inspirada.

Apagarei a luz

E soñarei coa primitiva.

       -3-

As mesmas horas

De sempre

Din que os versos

Van saindo.

Aínda que nada

Digan de como.

       -4-

Apaga a luz,

Apaga a luz,

Non verá que teño

Que pousar o lápis

E estirar un brazo.

Fágome o tonto

E fico durmido.

       -5-

Xa deixei ver

Que non vivo so.

Se así fora…

¿quen mantería

a miña pluma?

       -6-

Sexto día

No segundo,

Tocan a traballo

E non sei

Onde meterme.

Estirarei

Os

Versos

E

Aparentarei

Ocupado.

       -7-

Moitas lineas onte.

Hoxe case calo.

       -8-

Mirando o fume

Alimento os soños

Que me dan a vida.

Saboreando o fume

Dispoño do tempo

Nas formas da Preguiza.

Escoitandoo ó fume

Que sae do meu respirar

Reforzo a miña nugalla.

O fume dilue

A súa masa no ar

Coma fai a miña alma.

       -9-

Onte era todo fume,

Hoxe, escuridade e silencio.

       -10-

un non pode pensar

na verdadeira xeometria

deste noso pensamento

mentres outros pensan

en botarme outra volta

cara os montes.

Nin ser nugallán te deixan.

       -11-

¿A quen amolamos os humanos

que temos que aturar

a corruptos mentirreiros,

da carroña forxadores?

Non hai vergonza

Todos son luxos.

       -12-

A nugalla converteuse en paixón

De escreber

O que dos collóns me sae.

       -13-

De títeres e cabezas

Quixera ter unha valixa chea,

Facturala pro inferno

E pedirlle a deus

Polo demo.

       -14-

Nin odio, nin hostias,

Só que a merda cheira,

E a humanidade xa non ten maus

Para os seus narices.

       -15-

Estaba cabreado,

Hoxe no vin televisión,

Nin xornais,

Podo adicarme logo

Á filosofía contemplativa.

Sei de ninguén nada

Pero o de onte…

Aínda canta.

       -16-

Por moito que lle poña rima,

¿isto será poesía?

Vou contra corrente,

Pero como me gusta.

       -17-

Espacio hai dabondo

Pero hai tamén que pasar unha folla.

Deixao e durme.

       -18-

Vivo na cama

Coma se fora de sempre;

¡E falo da eternidade!

       -19-

Venme un reflexo da Lúa

Que me di que estea calado

Se empezo a tirar do fio

Sairá a Verdade,

Cartas á vista,

Xogo acabado.

       -20-

A renglón seguido escribo

Do que ferve no meu sangue

Que ando sobrio nestes días

Por saber o que se sabe.

       -21-

Ven outra vez

A aloumiñarme Preguiza.

Ceibame deste fondo pensar

Aínda que sexa pola rima.

Volve música do medioevo

Que quen deixou os teus acordes

Pide de bon grao amiga

Que o ceibe dos acoples.

Ceibame a min

E tamén ós homes.

Deixame amar

En cantigas de amigo

E maldicer e facer escarnio

De quen se meta conmigo.

Ven Preguiza do medioevo

Que con este tempo non atino.

       -22-

Releo o vinteun

E non penso trocar unha letra.

Algúns removeranse

Nos cadaleitos,

Outros nos cómodos sofás.

       -23-

Non chove ahí fora

E parece un milagre.

Cambiar as sabas tamén.

E mudar o pensamento.

       -24-

Hoxe non teño poesía.

Mañá, se existo, pode.

       -25-

Existín,

Mais escribo sen poesía.

       -26-

A nugalla veu

Coma se foi a poesía,

Sen eu darme de conta.

       -27-

O mundo anda revolto,

Coma sempre,

Sendo nós

máis virtuales ca nunca.

       -28-

Non hai palabras

Porque a estética é unha trapallada,

É coma vender cazolos por teléfono:

Se atopas primos, conságraste.

       -29-

Voan para mín as anduriñas,

Coma esta tolemia de mundo

Que contemplo.

A lembranza do teu riso

Dalle a xusta ironia á vida.

(Á Sesa, porque se riu de todo para que eu o garde.)

       -30-

Xolda no pensamento

Cando, en ensoñacións,

Ven o retorno eterno

A engailorame co seu conto.

       -31-

Volverán, sei que sempre,

Estando ahí,

Volverán as mesmas cousas.

       -32-

Eternamente rirei cos mesmos contos.

Eternamente chorarrei coas mesmas cuitas.

Por forza, para min, só hai unha existencia,

A única, a eterna.

       -33-

Teño tempo para disfrutar,

A eternidade non ten presa,

Unha e outra vez

Volverán os mesmos rostos.

       -34-

Sempre que falta alguén

Ven a min

Unha arela da súa presencia.

       -35-

Moitos días de eternidade:

Compre voltar á materia

Da que endexamais fuximos.

       -36-

Recupero o sono

E soño mil paraisos.

       -37-

Cando bebía

Da túa flor,

Vertias.

Cando bebía

Da túa flor,

Vertias esperanzas.

       -38-

Os soños

Que a realidade

Cala.

       -39-

As verbas

Tran silencio

Que aproveita.

       -40-

Estilo no alambique;

Xa só sae

Zarangalla.

       -41-

o alcol

enchoupa o fígado

e as neuronas,

o seren poucas,

andan sobradas,

tocan a moito.

       -42-

O ceo abriuse para min,

Xa sei a quen máis quero.

Xa sei o que me quixeron.

       -43-

Ante tódalas posibilidades

A vontade confórmase coa que lle toca

Ou desaparece.

       -44-

Estamos por necesidade

Abocados ó único destino

Que por azar nos toca

De entre tódolos posibles.

       -45-

A vontade resiste

Facendo chirigotas

Ou desaparece.

       -46-

Saber para salvarse

Das posibilidades posibles

Ou desaparece.

       -47-

Cremos que desaparece

O que nunca apareceu

E desaparece.

       -48-

A Lúa move o mar

Dos meus caladeiros.

       -49-

Lévame ó silencio Lúa,

Ós recantos

Das ondas máis pequenas.

       -50-

O científico

É esceptico

E o esceptico

Desconfia da ciencia.

Non digo nada.

A matemática:

Credo ideal

Dos que de fins

Andan fartos.

       -51-

A preguiza

Enche de filosofía

A estética

E ésta revive

Como fixo sempre.

       -52-

A Forma da Materia

Ou a Materia da Forma.

Doce xugada de homes

Labrando ó seu tempo.

-53-

¡E a Liberdade!

¿Onde está o lene canto

das sereas?

       -54-

Libertade,

Materia e Forma,

Causalidade toda,

Todo son flores da preguiza.

       -55-

Co sangue do engano

Non rimo rimas

Rimo pedradas.

       -56-

Preguiza,

Xusticieira da plusvalia,

Cobrirás occidente

E mudarás o mundo.

       -57-

Nada e Todo,

Ben e Mal

Nacen na túa música.

¿Quen te corre

do meu lado?

       -58-

Sen ti, que es flor,

Ningún froito

Será posible.

       -59-

Soa o despertador,

Erro, azar,

Para matarte Preguiza.

       -60-

Só es tempo, Preguiza,

Coma todo.

       -61-

Escrita expresión

Poderías ser aniquilada,

Esquencida do colectivo imaxinario

Que ha saber de min

Aínda que sexa por outros.

Todo canto digo

É a mesma voz,

O mesmo pensamento,

Que estades a ter todos.

       -62-

Non hai relacións matemáticas,

Nen teoría explicativa de conxuntos.

A álxebra é deus

Aínda que non sexa nada.

       -63-

A lóxica é o que comparto

Sen dar nada a ninguén.

       -64-

Aínda fica unha forza,

A vida imponse.

Quero viaxar

Coma unha gota de auga

Polo universo.

       -65-

Xa non entendo cousa

Porque non hai cousa que entender

Todo se resolve en ondas.

As partículas son quimeras.

       -66-

O fresco que deixou a treboada

Lévame lene

E as alucinacións esváense.

       -67-

Volve a calor

E con ela o desacougo.

       -68-

Hai calores

Que posuen o corpo

Para compartir con outros

Ese desacougo.

       -69-

O desacougo no verau

Deixa erguerse á vida.

No inverno é outro conto.

       -70-

A música fúndese

Co bruar de motores

Que dun lado para outro

Buscan o Agosto en Agosto.

       -71-

Desacougo e calor

Tran arrecendos

Doutros tempos.

       -72-

Cando tes a idea

Surxe o erro.

Principio sólido

Que se esvaece

Para deixar todo

Onde estaba.

       -73-

Xogar a ser

O que non somos.

Topicazo verdadeiro,

Aceno do absurdo

Para deixar todo

Onde estaba.

       -74-

Non hai máis facer

Que os soños que tecemos.