“Oe capitán, meu capitán!”

de anchoas ceibes

no malecón das desesperanzas.

Sen o egoismo de pensar

que seremos eternamente.

Oe capitán, meu capitán!

costou o verso o invertido,

un verao sen ti.

O primeiro.

Oe capitán, meu capitán!

aquí me tes,

ante as nosas lembranzas,

que endexamais fuches máis meu:

nen cando compartiamos

todos os chollos

que a feira nos prescribía.

Escoita capitán, meu capitán!

estás conmigo,

tranquilo.

(Ao Miluchín: estamos no que ti queiras)