Caeron as follas

dun outono estercado

de desolación e morte erma.

O sol, moi baixo xa,

pouco quenta o corpo

e convida ó alcol, fel sustituto.

Todo isto pasa no mundo

mentres a sabiduría dun que se foi

serve de ferramenta

para que un aínda non perda

o seu cómico orgullo.

A sabidoría dun que se foi

hai tantos anos…

Se hoxe, nos soños, ves buscarme

non haberá viño dabondo

para calmar esa sede fera,

e coma sempre, eterna.

                                   A Agapito, ademais de matemáticas ensinoume a ser máis humano.