Podo ensombrar os cristais

         sen a presencía da noite,

         bastan as feras ideas

         que a traer están a morte.

         Non hei forzar máquina,

         nas entrañas,desfeita, queda a miña,

         quiza que fora por unha lembraza

         que sempre volve sen ser querida.

         Lixeira vai a guitarra

         das miñas mans perseguida,

         garda grandes silencios

         coma a ialma resentida.